Asano jest po prostu tak bardzo nierzeczywisty i nienamacalny...
Zachwyca mnie jego osobowość. To jaki jest zagubiny, jaki łagodny i bezbronny... ufny... To, jak miesza mu się rzeczywistość z fikcją, jak zupełnie inaczej odbiera świat, jak rozumie słowa, jak przyjmuje ze spokojem i wdzięcznością obecność najbardziej dziwacznych ludzi... To jak się uśmiecha...
I mimo wszystko, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że kiedy na niego patrzę, widzę harmonię i spokój...

morze jest ciełe, a horyzont miękki...